Mijn cliënten zijn vaak mensen die voor een ander zorgen. Dat doen ze geheel belangeloos en naast ‘de rest van hun leven’ oftewel, zij zijn mantelzorgers. Nu zorgen veel mensen wel eens voor een ziek kind, brengen ze een kopje bouillon boven als hun partner in bed ligt te snotteren of nemen ze een bijzondere boodschap mee voor hun moeder omdat zij niet meer autorijdt.

De meeste mantelzorgers doen dat ook plus nog duizend dingen meer. Natuurlijk verschilt het per situatie. Iedereen en iedere relatie is uniek, maar voor de meeste mantelzorgers geldt dat zij veel tijd en vooral veel ‘mentale’ tijd met en voor hun dierbare zieke doorbrengen.

Twee soorten relaties naast elkaar
Wat mij in de coachgesprekken die ik met hen heb opvalt, is dat die combinatie van een relatie ‘zieke – verzorger’ met een relatie als partners of vrienden of familieleden, heel ingewikkeld kan zijn. Er zitten veel facetten aan. De familie-, partner- of vriendschapsrelatie is er bijna altijd als eerste. Daarmee bouwen mensen een relatie op en er ontstaat een manier waarop ze met elkaar omgaan. Als er op enig moment een relatie van ziekenverzorger bijkomt, dan heeft die een heel andere lading dan die eerste. Er ontstaat een andere verhouding.

Wat, wat, wanneer, hoe?
Die mensen die goed in staat zijn om samen helder te krijgen wat de verschillen zijn tussen die twee relaties, wie wanneer welke ‘pet’ op heeft, wat over en weer van elkaar verwacht mag worden en daar ook allebei oké mee zijn, daar gaat het goed. Je ziet al aan die opsomming dat dat lang niet altijd goed gaat en al zeker niet vanzelf. Nog lastiger is het als degene voor wie gezorgd wordt achteruit gaat en daardoor steeds minder kan. Telkens wanneer hij of zij een functie verliest, moet iemand anders die overnemen en heel vaak is dat weer diezelfde mantelzorger. De relatie verandert daarmee iedere keer.

Wat verwacht je eigenlijk van de ander?
Een van de aspecten waar ik cliënten mee help is te onderscheiden wat hun verwachtingen zijn van degene voor wie zij zorgen. Als we dat helder krijgen, kan hij of zij gaan kijken of die verwachtingen realistisch zijn. Soms is het voldoende om die verwachtingen uitgeschreven voor zich te zien om te realiseren dat ze misschien ooit realistisch waren maar nu niet meer. Dan verschuift er ineens iets fundamenteels en kan de mantelzorger op een nieuwe manier verder; een die beter werkt in deze situatie.

Accepteren van realistische verwachtingen
In andere gevallen is er meer nodig om te gaan accepteren dat die dierbare niet meer kan wat hij vroeger kon. In coachsessies help ik mensen met dit acceptatieproces en met op een rij krijgen wat op dit moment wel realistische verwachtingen zijn. Ook ondersteun ik hen met het vormen van een relatie die past bij die nieuwe verwachtingen. Vaak gaat dat gepaard met rouw over verlies van iets dat er niet meer is en soms ook met opluchting over het loslaten van wat al lange tijd niet goed meer voelde.

Het samen ook weer leuk hebben
Daarna kunnen mantelzorgers en hun dierbaren verder, op een soepelere manier met meer vanzelfsprekendheid, minder stress. En daardoor houden ze energie over, bijvoorbeeld om het samen ook leuk te hebben.

Wil jij het anders?
Ben jij mantelzorger en merk je dat het lang niet altijd vanzelf gaat? Dat je je regelmatig gefrustreerd en teleurgesteld voelt, boos misschien wel? Durf je het aan om dat te onderzoeken en te ontdekken wat er anders kan? Zodat jij je rustiger, blijer en energieker voelt? Mail mij dan voor een gratis sessie: suzan@wise-elephant-coaching.nl.