Luister nou gewoon eens naar me!

Je patiënten verdienen al jouw aandacht

Je hebt een scherp oog voor detail en gaat alleen voor de allerbeste zorg. Zoals jij het ziet: ‘patiënten hebben er niet voor gekozen om ziek te zijn. Ze vertrouwen zich aan mij toe op een moment dat ze heel kwetsbaar zijn, dus doe ik alles wat ik kan om hen goed te helpen en hen op hun gemak te stellen.’

Dit kan beter geregeld worden

En dan zie je wel eens iets dat handiger kan. Dat eigenlijk gewoon stom is geregeld. Dat onnodig veel tijd kost en die tijd kun je niet bij je patiënten zijn. Dus daar zeg je dan iets van. Gewoon duidelijk, zodat iedereen, ook de baas, het direct begrijpt, zou je denken.

Tot zover alles oké

Maar dan heeft die baas geen tijd of andere prioriteiten of een heel verhaal waarom het toch gewoon zo blijft. En dat kun je er dan net niet bij hebben. Ren je de hele dag de benen uit je lijf, en als je dan alleen vraagt om een handige verbetering, dan krijg je een laf excuus. Vaak is dat de druppel die de emmer doet overlopen. Dus voor je het weet heb je een discussie, of eigenlijk een ruzie. Eentje die je niet wint. Zo wordt een dag hard werken afgesloten met ‘vuurwerk’, maar dan geen mooi vuurwerk.

Waarom luisteren ze niet gewoon?

Als je dan terugdenkt aan wat er nou eigenlijk gebeurde, begrijp je er niks van. Het was een goed idee en je hebt het heel duidelijk uitgelegd. Er wordt gewoon nooit naar je geluisterd.

Je bent geweldig

Waarom vind ik jou zo geweldig? Omdat je het zo goed bedoelt. Omdat je je hart op de goeie plek hebt. Omdat je zo ontzettend goed bent in wat je doet. Omdat je snoeihard werkt en alles op alles zetten om het allerbeste voor die ander te doen.

Het begint bij jezelf

En daarom wil ik zo graag dat er wel naar je wordt geluisterd. En dat begint bij jou. Want het was een fantastisch idee, maar het kwam een beetje rottig je strot uit. Of het was het verkeerde moment. Of er kwam helemaal geen ‘nee’, maar doordat je zo moe was, kon je dat niet goed meer horen.

Steeds vaker en overal

Als je er even over nadenkt, realiseer je je dat het eigenlijk niet over deze keer gaat, maar dat het steeds vaker voorkomt. Dat het niet alleen op het werk gebeurt, maar ook op de sportvereniging en met de mensen die voor je gehandicapte zusje zorgen. Want ja, mantelzorger ben je ook, al vind je zelf van niet. Je hebt niet gewoon veel op je bordje, maar ongelooflijk veel, een bord met een grote kop erop. Steeds vaker verslik je je erin. En op dat punt in je gedachtegang loop je vast. Want no way dat jij ergens mee stopt. Al die mensen hebben jou nodig. Die laat je niet zakken.

Uitpluizen wat er aan de hand is

Elke situatie is net een beetje anders en elke persoon ook. Daarom is het zo belangrijk om helemaal uit te pluizen wat er nou precies aan de hand is en wat jou gaat helpen om het voor jezelf beter te maken. Misschien is dat iedere dag een momentje voor jezelf nemen. Of één zorgtaak overdragen aan een ander, waardoor je de rest met volle overgave kan blijven doen. Of het helpt je om te leren door ‘een andere bril’ naar situaties te kijken. Of om minder van jezelf te verwachten. Of nog iets heel anders.

Herkenbaar?

Wat gaat jou helpen om gehoord te worden? Sta eens heel even stil, doe een stap opzij en kijk eens van een afstandje naar jezelf. Waar verslik jij je in? En wat gaat jou helpen om weer gehoord te worden?

Mocht je dat in je eentje te lastig vinden, mail me dan. Ik weet hoe het is om dat ‘volle bord’ voor je te hebben. Seen it, done it, been there. Ik kijk graag een keer met je mee.