Bij de bakker

Ik voel de schaamte weer, bij de herinnering. Toch schrijf ik het voor je op, want ik vermoed dat je er wel iets in herkent. Ik heb net een halfje heerlijk vers brood gehaald bij onze plaatselijke bakker en ik ging met een rood hoofd de winkel uit. Niet doordat het daar zo warm was of doordat ik een opvlieger had. Nee, ik moest ineens denken aan een zondagochtend een week of wat geleden, toen ik bij dezelfde bakker was.

 

Net als die zondagochtend

Het was een prachtige ochtend en ik had lekker hardgelopen met een vriendin. Daarna nog wat nagepraat en ineens herinnerde ik me dat ik die ochtend na het ontbijt nog een afspraak had. Ik moest daar beslist op tijd zijn, er werd op mij gerekend.

 

Snel verse croissantjes halen

Ik zou ook nog langs de bakker om verse croissantjes te halen voor het ontbijt. Daar werd thuis op gerekend. Halsoverkop nam ik afscheid van m’n vriendin en rende naar de bakker. Een beetje harder dan eigenlijk goed voor me was. In m’n hoofd berekende ik hoeveel tijd ik nog had en wat ik nog moest doen. Viel niet mee, ik moest echt doorwerken.

 

Grrrr, een rij en geen pin

Bij de bakker bleek ik niet de enige, een rij. Grrrr, ook dat nog. Met m’n mondkapje op stond ik ongeduldig te wachten, pinpas al in m’n hand. Bijna was ik aan de beurt, komt een van de winkelmeisjes naar buiten met een groot bord: ‘Pinautomaat doet het helaas niet. Alleen contant betalen.’

 

Geen croissantjes? Dat was de druppel…

Contant geld? Dat had ik niet bij me! Ik voelde m’n temperatuur verder stijgen. Wat, ook nog naar de pinautomaat? Met een woedend hoofd holde ik naar de pinautomaat en met een twintigje weer terug. Gelukkig snel aan de beurt - en toen bleken er geen croissantjes te zijn. Toen hield ik het niet meer en viel boos uit tegen het meisje achter de toonbank. ‘Hoe kan dat nou? Wat is er dan wel? En ook nog niet pinnen!’ Dat arme meisje bleef rustig, zei dat het haar speet en of ik dan een broodje wilde. ‘Nou, doe dan maar’ en chagrijnig stampte ik de winkel uit.

 

Ik schaamde me

Het duurde een minuut of 10 tot ik me realiseerde dat ik me echt onbeschoft had gedragen. Dat het nergens over ging. Dat het arme kind er ook niks aan kon doen. Dat ik wel gewoon een lekker vers broodje had. Dat er heel erg veel ergere dingen in de wereld zijn. En toen schaamde ik me… Vanochtend bij de bakker moest ik er ineens aan denken. Ik weet niet eens welk meisje het was, zo boos was ik toen.

 

Margje ontplofte in de supermarkt

Het deed me ook erg denken aan iets dat Margje me vertelde, een van de vrouwen die ik coach. Ze heeft een drukke baan in de zorg, een gezin én de zorg voor haar ouders die steeds minder zelf kunnen. O ja, en dan ook nog een hoop geregel voor haar zusje. Margje was laatst na een superdrukke werkdag nog snel even boodschappen gaan doen. In de supermarkt stond ze te twijfelen tussen Griekse yoghurt en kwark toen er een man vlak naast haar kwam staan. Geïrriteerd flapte ze er hard uit: ‘Idioot, kun je geen afstand houden? Ga weg, ik ben hier even bezig!’

Hij keek haar angstig met grote ogen aan. Toen zag ze zijn begeleider aankomen en hem meetrekken. De man was verstandelijk beperkt en erg geschrokken van Margjes uitval. Ook zij ging met een rood hoofd de winkel uit.

 

We willen niet ontploffen

Mij overkomt het gelukkig nog maar heel zelden dat ik ontplof. Margje heeft het dagelijks, hoewel het de laatste tijd beter gaat. Want ze wil er vanaf. Ze wil niet steeds zo boos zijn en ruzie hebben met vreemden en ook niet met bekenden.

 

Het lukt haar, ook als mantelzorger

Daarom hebben we samen uitgeplozen wat haar ‘korte lontje aansteekt’ en wat ze kan veranderen. Ook in haar supervolle leven met haar werk in de zorg, een moeder die steeds meer hulp nodig heeft, haar zusje voor wie ze veel moet regelen en haar eigen gezin. Ook met dat alles lukt het haar steeds beter om te zijn wie ze wil zijn en haar ‘lontje niet te laten aansteken’.

 

Wil jij ook zonder ontploffingen leven?

Herken je iets in Margje? Sta je ook regelmatig te tieren en denk je achteraf: ‘waar ging het eigenlijk over?’ Wil je ook een leven zonder ruzie en gedoe?

Doe dan mee met het webinar ‘Doe nou gewoon even wat ik zeg’! Op 10 mei om 20.00 online, gratis en zonder verplichtingen. Daar geef ik tips die je helpen om, net als Margje, de ruzies achter je te laten en het fijn te gaan hebben met de mensen om je heen. Stuur me meteen even een bericht (suzan@wise-elephant-coaching.nl) en je krijgt de link.