Klinkt dit logisch voor je? Of denk je zoiets als: ‘ja natuurlijk, moeiteloos. Enig idee wat ik allemaal moet doen?’ Nee, dat weet ik niet precies, maar ik heb wel een sterk vermoeden. En moeiteloos is ook wel een heel groot doel, maar iets losser, iets vrijer, met iets minder moeite? Hoe zou dat zijn?

Zoveel te doen

Ik heb een leven geleid van ‘doen’, van altijd door, nog net dat ene er ook nog bij doen. Want er was zoveel te doen. Ik moest zo ontzettend veel doen. En heel vaak vond ik het ook normaal, zelfs fijn om zo veel te doen. Dat kon ik namelijk heel goed. Zo goed dat gaan zitten voordat alles klaar was, heel verkeerd voelde. Dus ging ik net zo lang door tot alles klaar was.

Van wie moet dat allemaal?

Nu verwacht je vast een prachtig verhaal over een ‘profound moment’ waarin ik plotseling zag wat ik al die jaren verkeerd had gedaan en dat ik het vanaf nu allemaal heel anders zou gaan doen. Nou nee, zo ging het niet in mijn leven en waarschijnlijk ook niet in het jouwe. Ik heb wel in de loop van de jaren regelmatig kleine en grote inzichten gekregen die ervoor gezorgd hebben dat ik nu vaak andere keuzes maak. Soms ontstond zo’n inzicht doordat ik, in figuurlijke zin, tegen een muur aan liep. De klap die dat gaf liet me realiseren dat het zou helpen om wat minder hard te lopen en wat beter voor mezelf te zorgen. Een andere keer door een goed gesprek met mijn coach te hebben waarin me duidelijk werd dat ik al dat moeten vooral zelf vond moeten.

Het bijzondere vind ik dat 100 mensen dat tegen je kunnen zeggen, maar dat je het pas echt hoort op het moment dat je er klaar voor bent. Pas dan komt de boodschap echt binnen, verandert er iets in je en ben je klaar om iets in je gedrag te veranderen.

Ik heb iets te kiezen

Lukt het mij nu elke dag om moeiteloos, zwevend bijna, precies het juiste te doen? Nee, bepaald niet. Sommig gedrag is heel hardnekkig en bovendien brengt het me ook veel. Voor mij is de belangrijkste verandering de wetenschap dat ik zelf kan kiezen hoe lang en dwingend mijn to do list is. De ene dag staan er heel veel klussen op en kan ik ervan genieten om ze allemaal af te krijgen en dus heel hard te werken. De andere dag mag het rustiger, hoeft het niet per se allemaal. Mag het beperkt blijven tot de activiteiten die echt, objectief nodig zijn en mag ik verder kiezen. Essentieel hierin is: zelfs al is die keuzeruimte maar heel klein, het feit dat ik iets kan kiezen, maakt een heel groot verschil.

Moet ik dit allemaal doen?

Een ander inzicht dat mij veel heeft gebracht is de vraag of al die dingen ook echt door mij gedaan moeten worden. Ben ik de enige die dat kan doen? Mijn eerste antwoord was altijd: ‘ja, dit moet ik doen’. Doorvragend (mijn coach weer): ‘weet je dat zeker?’ was het vaak: ‘nou, misschien zou een ander het wel kunnen, maar dan gebeurt het niet zo goed als dat ik het doe’. Dan de hamvraag: ‘en hoe erg is dat?’ Ook die was me al vaker gesteld en kwam pas binnen op het moment dat ik ervoor open stond. Inderdaad, hoe erg is dat. Voor de perfectionist die ik was: ‘heel erg!’. Op de schaal van ‘honger de wereld uit’ volstrekt onbelangrijk. Maar zelfs op de veel kleinere schaal van mijn wereld bleek dat heel vaak niet zo erg te zijn.

Dus die vraag stel ik mijzelf nu dagelijks. En dat helpt. Dat helpt om me te realiseren dat er keuze mogelijk is. Dat ik niet alles zelf hoef te doen. En als ik het dan toch doe, voelt het veel lichter.

Voelt het leven als mantelzorger voor jou zwaar?

Ben jij ook iemand die veel moet en veel doet? En voelt dat bij tijd en wijle heel zwaar?

Stel jezelf eens die vragen: ‘moet dit echt allemaal?’ en ‘moet ik dit allemaal doen?’. Ik ben benieuwd naar je (eerlijke) antwoorden. Als je merkt dat je het lastig vindt om een echt eerlijk antwoord te vinden, maak dan een afspraak met een coach omdat het altijd helpt als een ander de juiste vragen stelt. Dat mag bij mij (suzan@wise-elephant-coaching.nl) of bij een andere goede coach.