Deze week kreeg ik de uitdaging om een blog te schrijven over een onderwerp waar ik mij over opwind. ‘Vuurwerk erin’ was de oproep. Hij spreekt me aan, dus ik doe mee, ondanks dat ik zelden aan dit soort uitdagingen meedoe. Dus eerst de gewetensvraag: waar wind ik mij over op?

Dat blijkt een heel breed spectrum te zijn. Antwoorden variëren van de gevaarlijke idiotie van Trump tot dierenmishandeling, en van ganzenpoep langs de vaart waar ik loop, tot honger in Jemen. Dat is lastig om over te schrijven, dus heb ik het beperkt tot mijn vakgebied: coachen van mantelzorgers en chronisch zieken.

Zuinig omspringen met energie
En daar schoot mij direct een gesprek te binnen dat ik recent met een cliënt had, we noemen haar Marie. Deze dame heeft sinds een aantal jaren een chronische ziekte die haar enorm beperkt in het dagelijks leven en vooral haar energie sterk vermindert. Van een fitte, sportieve vrouw is zij in een aantal jaren veranderd in iemand die heel zuinig met haar dagelijkse energievoorraad moet omspringen. Daarom maakt ze vaak gebruik van haar rollator en zou ze gebruik moeten maken van haar scootmobiel. Ook is zij een heel sterke vrouw, met een groot vertrouwen en een optimistische kijk op  het leven, met veel mentale energie. Als zij in die scootmobiel zit, moet ze zichzelf echt dwingen om te blijven zitten. Bijvoorbeeld in een winkel kàn ze gaan staan om iets uit een hoog schap te pakken, maar het is veel beter om dat niet te doen. Dan spaart ze energie en moet ze het dus vragen aan iemand in de buurt. En dat laatste is ook heel lastig. Voor iemand als zij valt dat niet mee.

Je kunt best lopen
Wat daarbij niet helpt, is dat Maria de eerste keer dat ze de moed bij elkaar had geraapt om echt met haar scootmobiel naar een winkel te gaan, daar aangekomen, te horen kreeg dat ze er niet in mocht met haar scootmobiel. Omdat de eigenaar vond dat ze best kon lopen…. Dank je wel voor deze enorme steun in de rug!

Wat zo iemand niet weet, is dat Maria door die ene zin, maandenlang niet meer met haar scootmobiel op pad wilde. Die ongenuanceerde, domme opmerking voedde onzekerheid en tegenzin die er toch al was en kwam keihard binnen.

Vrijheid
Maar wat betekent die scootmobiel voor Maria? Vrijheid! Vrijheid om zelfstandig naar buiten te gaan. Vrijheid om zelf een boodschap te doen. Vrijheid om én naar iemand toe te gaan én dan ook nog energie te hebben om er een uur te blijven.

Wie ben jij dat je dit mag zeggen?
De gedachte dat iemand vanuit vooroordelen die vrijheid maandenlang afneemt, dat windt mij op. Daar word ik heel boos om. Als coach mag ik dat natuurlijk niet zijn. Dus in een sessie zoek ik met Maria naar wat ze nodig heeft om het opnieuw te proberen. Om die vrijheid terug te pakken en te verankeren.

Maar als blogger mag ik het gelukkig wel laten merken. Dus denk volgende keer extra na, haal 10 keer adem voordat je vanuit een vooroordeel iets over of tegen iemand zegt. Vraag je af of je zeker weet dat het waar is. En als je het er wel over wilt hebben, stel dan een oprecht geïnteresseerde vraag. Wees nieuwsgierig op een constructieve manier. Daar wordt iedereen beter van.

Weerbaar worden
Loop jij vanuit je ziekte of de ziekte van degene voor wie jij mantelzorger bent, ook wel eens tegen dit soort vooroordelen aan? Zou je graag meer weerbaar zijn in dit soort situaties? Laten we samen eens kijken hoe ik jou, net als Maria, daarbij kan helpen, in een gratis sessie (te boeken via suzan@wise-elephant-coaching.nl). Zolang nog niet iedereen fatsoenlijk met zijn vooroordelen kan omgaan, kun je in ieder geval jezelf helpen door er anders mee om te gaan.