Voor mantelzorgers

Jij zorgt altijd voor iedereen, inclusief je ouders. De tijd dat zij voor jou zorgden ligt ver achter je. Daarnaast heb je je gezin, je baan en al die andere dingen die je aandacht wilt geven. Dit doe je allemaal met liefde, iedereen vindt het geweldig wat je doet, maar het valt vaak niet mee.

 

“Ik ben altijd aan het rennen en haasten, maar zou het zo graag anders willen doen.”

 

Herken je dit?

  • Als je bij je ouders bent, zorg je, regel je, organiseer je en ben je vaak gehaast. Je maakt je ook zorgen over uitslagen van medische onderzoeken, of het beter of juist slechter gaat. 
  • Je zou soms rustig met je moeder willen wandelen of met je vader naar die oude foto’s kijken en herinneringen ophalen, maar dat komt er eigenlijk nooit van.
  • Doordat er zoveel moet, heb je ook weinig tijd voor een echt gesprek met hen. Je zou nog van alles willen vertellen, bespreken en vragen en dan echt luisteren naar de antwoorden. Je zou willen zeggen hoe belangrijk ze voor je zijn. Misschien wil je ook eindelijk een keer iets uitspreken dat je al heel lang dwarszit, dan je lastig vindt en waarvan je weet dat het je enorm zou opluchten om het te zeggen.


"Ik heb gewoon geen tijd voor emoties.”

 

  • Soms merk je dat je het stiekem ook wel gemakkelijker vindt om die praktische dingen te doen, want die gesprekken zouden wel eens emotioneel kunnen worden en dat vind je lastig.
  • Af en toe ben je door al dat rennen en zorgen zo moe, dat je ongeduldig, kortaf, bozig wordt. En daar voel je je dan weer schuldig over want je zou het zo graag anders doen.
  • Als je eraan denkt dat op een dag je ouders er niet meer zullen zijn, maakt dat je heel verdrietig en dat voel je liever niet. Dus ren je extra hard door.
  • Ondanks alles wat je doet, heb je vaak het gevoel dat je tekortschiet.
  • En je komt nooit echt aan jezelf toe.

Als je zo doorgaat:

  • Raak je steeds vermoeider en ben je daardoor steeds vaker ongeduldig en kortaf;
  • Hol je alsmaar harder, stel je dat gesprek over vroeger telkens weer uit en neem je nooit de tijd voor die wandeling en die foto’s;
  • Voel je je steeds vaker schuldig en tekortschieten
  • Zijn ze er op een dag ineens niet meer en heb je nooit dat gesprek gevoerd. Dan kom je nooit meer te weten hoe zij zich die dingen herinnerden die voor jou belangrijk zijn. Dan kun je nooit meer uitspreken waar je dankbaar voor bent en wat je dwars zit. Dan zijn die kansen voorgoed voorbij.

 

Als jij dit wilt doorbreken, begin dan met eerst echt voor jezelf te zorgen. Dit kun je doen door een gratis sessie bij mij te boeken. Daarin krijg je een aantal handvatten om de eerste stappen te zetten.

Als je meer wilt dan de eerste stappen, kun je hier mijn aanbod bekijken.

Wat vinden andere cliënten?

Jori:

Ik heb de coaching van Suzan als zeer prettig ervaren.
De reden van de coaching was mijn taak als mantelzorger voor mijn gehandicapte broer en vooral de moeilijkheden waar ik tegen aan liep. Er wordt als mantelzorger nogal wat aan je gevraagd en ik vond het moeilijk om alle zaken te overzien, zeker omdat ik ook emotioneel betrokken ben.
Door de kennis en rust van Suzan in de gesprekken die wij hebben gehad heb ik veel geleerd over hoe ik problemen aan kan pakken en dat alles bespreekbaar is ook als dit soms pijnlijk is.
Buiten het stuk mantelzorg kwamen er nog veel meer onderwerpen aan bod zoals omgaan met stress en rouwverwerking.
Ik ben Suzan ontzettend dankbaar en voel mij dankzij haar coaching en al haar inzet een nieuwe, betere versie van mijzelf. Ik heb ingezien dat het altijd goed is om te streven naar wat voor jezelf het beste is zodat je dit ook kunt geven aan je naasten.