Wat is het grootste goed voor de meesten van ons? Gezondheid, toch? En een van onze grootste angsten? Ziek worden. Dat geldt dan niet alleen voor jezelf, maar ook, of vooral, voor de mensen om je heen: je kinderen, je partner, je ouders. De bizarre situatie die het coronavirus op dit moment over de hele wereld veroorzaakt, onderstreept dit nog maar weer eens.

 

Je schrikt

Dus wat gebeurt er met je als een van die mensen, die het dichtst bij je staan, daadwerkelijk ziek wordt? Je schrikt per definitie, of het nu iets is dat je al van ver zag aankomen omdat die persoon altijd al van alles had, ongezond leeft of veel risico’s neemt. Of dat het als een donderslag bij heldere hemel is, je schrikt.

En voor bijna iedereen geldt dat je hoofd op hol slaat. Hoe gaat dit verder? Wat gaat er gebeuren? Hoe erg gaat dit worden? Gelukkig beschermt onze geest ons een beetje als er echt slecht nieuws komt. Dat wordt maar stapje voor stapje toegelaten. Maar dat maakt niet dat je je beter voelt; hooguit dat het slechte nieuws wordt uitgesmeerd en vertraagd binnenkomt.

 

Eindeloos wachten

Bij zo’n ziekteperiode hoort vaak een eindeloos traject van dokter naar gespecialiseerd verpleegkundige naar diagnostisch centrum naar een andere dokter naar…. En al die tijd ben je erbij, of je nu daadwerkelijk meegaat of er in gedachten steeds bij bent. Het eindeloze wachten op uitslagen, oordelen, behandelplannen. Gek word je ervan, van de zorgen en van de machteloosheid. Je doet wat je kunt om die ander bij te staan en bent blij als ook praktisch iets kunt betekenen. Een klusje doen, een boodschap, ergens naar toe rijden.

 

Gewenning tegen wil en dank

Gaandeweg, hoe vreemd het ook klinkt, treedt na verloop van tijd gewenning in. Dat wil je niet en toch gebeurt het. Die ander is ziek en dat zou wel eens zo kunnen blijven. Je doet elke dag je best om zoveel mogelijk te doen voor die ander en langzamerhand realiseer je je dat je moe bent, hondsmoe. Daar voel je je soms schuldig over. Hoezo jij moe? Die ander is het slachtoffer, jij niet. Je bent fit en gezond. En zonder klagen verman je je en gaat opnieuw met goede moed het volgende ritje maken.

 

Doodop

Tot je het op een dag echt niet meer kunt ontkennen: je bent doodop. Dit gaat zo niet langer. Hoezeer die ander ook het slachtoffer is, jij bent dat ook. Die ziekte heeft jullie allebei in z’n greep. Dan is het tijd om in te grijpen, om dingen te gaan veranderen. En het liefst voordat het echt te laat is. Want ja, je kunt burnout raken van het zorgen voor een ander, met hoeveel liefde je die zorg ook geeft.

Als je beste voorhebt met die andere, begin dan met goed voor jezelf te zorgen, want alleen als jij weer fit en gezond bent (fysiek en mentaal), kun je er echt zijn voor die ander.

Herken je dit bij jezelf en voel je dat het tijd wordt voor verandering, neem dan contact met mij op (https://wise-elephant-coaching.nl/contact-opnemen). Dan kunnen we verkennen of medische coaching je kan helpen de stappen te nemen die je nodig hebt.