Langzaamaan worden de corona-maatregelen versoepeld en mogen we weer iets van het normale leven terugpakken. Sporten (althans buiten, op anderhalve meter), naar de kapper (een voor een en vaak met een mondkapje), naar school (althans de basisscholen voor de helft van de tijd). Stapje voor stapje en altijd rekening houdend met anderhalve meter.

Dat zeggen tenminste de regels. Zelf merk ik, als ik buiten loop, dat opvallend veel mensen het niet meer zo nauw nemen met die anderhalve meter. Het lijkt vaak meer op de ‘halve-meter-samenleving’. Heel veel mensen zijn er klaar mee, kunnen het niet meer houden of zien er het nut niet meer van in om consequent afstand te houden. Het gaat kennelijk te goed. Ik vermoed dat in Noord-Italië mensen minder moeite hebben om te onthouden hoe de regels ook al weer waren.

Eenzame bewoners in verpleeghuizen
Een steeds luidere en meer verontwaardigde roep gaat op over het  bezoek aan onze verpleeghuisbewoners. Hoe goed er ook voor hen wordt gezorgd, het gemis van dierbaren is groot, aan beide kanten van het raam. En zeker voor degenen die het niet goed meer kunnen begrijpen, is het pijnlijk en verdrietig. Onomkeerbaar zijn de situaties waarin mensen gaan overlijden en in hun laatste dagen nog steeds geen familie mogen ontvangen. Dit wordt steeds minder goed begrepen en geaccepteerd en is ook nooit meer te herstellen. Gelukkig is er een proef gestart met 25 verpleeghuizen om onder strikte voorwaarden één bezoeker per bewoner toe te laten. Dat is een aarzelend en positief begin. Maar laten we dit alsjeblieft zo snel mogelijk uitbreiden. Want wat als er meer kinderen of andere betrokken dierbaren zijn? Hoe kun je kiezen?

Zelf kiezen!
Tegelijk weet ik dat beleid maken in deze situatie niet eenvoudig is. Dat voor elke oplossing iemand weer tien nieuwe problemen kan verzinnen. Toch is het soms goed om complexe situaties terug te brengen tot een simpele basis en daar vandaan te kiezen en waar mogelijk mensen zelf te laten kiezen. Ik hoop enorm dat snel iedereen zijn geliefden weer mag ontmoeten, waar ze zich ook bevinden. Dat ieder die dat wil, het ook mag. En dat degenen die het nog niet aandurven vrij zijn om te wachten. Zelf al is het op afstand, echt bij elkaar zijn is onbetaalbaar, weten we nu.

In de Droste-val
Mijn ouders zijn er niet meer. Hoeveel ik hen ook mis, in de afgelopen tijd heb ik me regelmatig opgelucht gerealiseerd dat ik blij ben dat zij dit niet meemaken. Zij zouden enorm bezorgd zijn geweest over zichzelf, elkaar, ons en iedereen om hen heen. Ik zou enorm bezorgd zijn geweest over hen en zij weer over het feit dat ik zo bezorgd was over hen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het doet me denken aan de ouderwetse Droste-blikjes waarin het plaatje zich eindeloos en steeds kleiner herhaalt. Ik ben gelukkig dat zij en ik niet in deze ‘Droste-val’ zitten, maar ik kan mij heel goed voorstellen hoe het is om er wel in te zitten. Verdriet, boosheid, somberheid, frustratie, zorg, vermoeidheid, moedeloosheid, het komt allemaal langs en blijft soms lang hangen.

3 Tips om overeind te blijven
Helaas zijn we er nog lang niet en dus is het belangrijk om overeind te blijven, om goed te kunnen omgaan met die ingewikkelde gevoelens.

1. Dat begint in ieder geval met te erkennen en te accepteren dat ze er zijn. Iedere dag op een zeker moment bewust toe te laten dat je je boos, moe, bezorgd voelt. Het even volledig te voelen en het dan weer los te laten. Zet er eventueel een wekker voor die je er na een kwartier aan herinnert om een paar keer heel diep adem te halen en de boosheid, het verdriet, de zorgen even bewust weer los te laten.
   
2. Vervolgens is het belangrijk om je dagelijkse dingen met aandacht te doen. Echt te focussen op waar je mee bezig bent. Zodra er boosheid of zorg opkomt, haal je weer diep adem en laat de gedachte bewust gaan. Je focust je weer op wat er voor je ligt.
   
3. Een derde belangrijke tip is om iedere dag tenminste één ding te doen waar je blij van wordt. Echt met aandacht een hoofdstuk in je boek te lezen, in bad te gaan, een kop thee op je balkon drinken. Het kan heel eenvoudig zijn, hoeft ook niet lang te duren, als je er maar met volle aandacht van geniet.

Door deze tips consequent vol te houden, kun jij ook stapje voor stapje weer beter in je vel groeien, ondanks dat de wereld nog lang niet is zoals we hem graag zouden willen.

Meer dan tips
Heb je behoefte aan meer tips en een gesprek met mij als medisch en mantelzorg coach? Dan kun je mij bereiken via suzan@wise-elephant-coaching.nl. Ook vind je meer informatie op mijn website https://wise-elephant-coaching.nl.