M’n eerste webinar

Deze week gaf ik mijn eerste webinar als coach voor de zorg. Het staat er zo simpel in een regeltje, maar man, wat was dat spannend! Wat een discussies zijn er in mijn hoofd geweest. Met aan de ene kant de stem die het leuk-spannend vindt, die zelfverzekerd is en zonder twijfel in een nieuw avontuur springt. Aan de andere kant die stem die het heel eng-spannend vindt, die vooral ziet wat er allemaal verkeerd kan gaan en hoe veilig het is om het gewoon niet te doen. Eindeloos gehakketak tussen die twee in m’n hoofd. Gek werd ik ervan.

Ruzie in m’n hoofd

‘Je hebt al veel vaker webinars en trainingen gegeven en voor groepen gestaan. Dat kun je hartstikke goed. En je ontmoet vast nieuwe mensen, superleuk! En misschien help je mensen die er iets van leren, dat zou toch geweldig zijn. Daar doe je het toch voor?’

‘Ja, maar die andere webinars en trainingen, die gingen over andere onderwerpen. Of het was samen met een ander. En o jee, misschien komen er wel nieuwe mensen, dat is best lastig. Wat kan ik hen nou leren?’

Die rottige stemmen

Ken je dat? Die discussies waar geen eind aan komt? Waar je doodmoe van wordt en hopeloos? Die op de meest onhandige momenten opduiken?

‘Vandaag ga ik zeggen dat ik niet meer elke dag na mijn werk kan langsgaan bij de buurvrouw. Dat wordt echt teveel. Ik moet ook voor mezelf zorgen, dat zal ze begrijpen.’

‘Dat kan je echt niet maken. Dan komt er dus niemand. Straks gaat het helemaal mis met haar en dan is dat jouw schuld. Zo erg is het toch niet? Kom op zeg, gewoon doorpakken.’

Ik ken ze heel goed en ook al heel lang. Ik heb manieren geleerd om ze korter te maken, te stoppen en soms helemaal te voorkomen. En af en toe is er een hardnekkige die de kop op steekt. Dit was er dus zo een.

Wat mij hielp

Wat mij in dit geval heeft geholpen, was om me eens echt helemaal voor te stellen hoe het zou zijn om dat webinar niet te doen. Daar voelde ik me direct zo’n loser bij, zo’n angsthaas dat ik me realiseerde: ‘ik ga dit dus wel doen. Al vind ik het nog zo eng, ik ga het doen.’

Dat was een keerpunt. Niet dat de discussies direct over waren. De angsthaas probeerde het nog aan alle kanten te voorkomen. Maar toen ik eenmaal zeker wist dat ik het ging doen, lukte het steeds beter om er niet meer naar te luisteren.

Hulp aannemen helpt ook

Het andere dat mij hielp, was hulp aannemen. Paula, mijn schrijfcoach, die hielp met de inhoud en telkens weer vroeg wanneer het ging gebeuren. Diezelfde Paula en Susan, die mensen voor mij uitnodigden, toen de datum eenmaal stond. Ook dat hielp enorm.

En hoe het webinar was?

Het was spannend en superleuk en ik ontmoette leuke, nieuwe mensen en ik heb er mensen mee geholpen. Het was dat allemaal. Vooral was ik heel blij dat ik het echt had gedaan en dat ik m’n weg weer had gevonden met die stemmen in m’n hoofd. En ook dat ik fijne mensen om mee heen heb die me helpen als ik dat nodig heb.

Wil jij ook van die ruzies af?

Herken jij dit? Dat je soms helemaal niemand anders nodig hebt om ruzie te maken? Dat je dat heel goed in je eentje kunt? Als je daar ook zo moe van wordt, dan kun je hulp gebruiken. En die is er. Kom dan eens voor een gratis sessie bij mij. Ik ben er veel beter in om jou ermee te helpen dan mijzelf